برای سرزمین ام می نویسم!
زهرا نجاتی، جامعه شناس
درود بر سرزمین مادری ام و خانه ی پدری ام، وطن عزیزم سرزمین پارس که هرگز به تو پشت نخواهیم کرد. سرزمین شیر زنان و دلیر مردان، ایران.
سلام و درود بر لرستان سرزمین آبشارهای زیبا ( سلام بر آبشار مخملکوه، سلام بر آبشار بیشه، سلام بر آبشار نوژیان،سلام بر آبشار غسلگه، سلام بر آبشار داله لان، سلام برآبشار سرکانه، سلام بر آبشار آب سفید ،سلام بر آبشار چکان، سلام بر آبشار شیرز، سلام بر آبشار افرینه و کول چپ،
سلام بر آبشار پیازه، سلام بر آبشار وارک، سلام برآبشار دورنای، سلام بر آبشار بورنیک، سلام برآبشار سوله سر ، سلام بر آبشار تیان و سلام درود بر تمام آبشارهای که اسمشان حضور ذهن یاری ام نکرد و ذکر نشده اند).
آهای آدم ها نگذاریم طبیعت لرستان و طراوت اش بمیرد.
نگذاریم ناقوس مرگ در طبیعت به صدا در آید و گوش ها شنوایی شان را از دست بدهند. و چشمها نابینا شوند.
نگذاریم عمر درختان بلوط کوتاه شود.پیش از آنکه پیر شوند بمیرند.
تبرها را فردا با خود به همراه نبریم!
سلام بر طبیعت لرستان سرزمین آبا و اجدادی ام ،جایی که روزگاری زندگی با رنگها و صداهای شادابش هلهله میکرد،
نگذاريم سکوتی غمانگیز بر آن حاکم شود. درختان سرسبز که روزی سایهبان آرامشبخش ما بودند، نگذاریم به یادگارهایی از گذشته تبدیل شوند.
آبهای زلال رودخانهها که با شفافیت خود زندگی را به اطراف هدیه میدادند، نگذاریم رنگی کدر و غمگین به خود بگیرند.
ما آدم ها برای آبادانی این طبیعت و هر آنچه در این دنیا است آمده ایم نه برای تخریب اش.
با دست های خودمان طبیعت را زخمی نکنیم
قشنگی ها و زیباییهای آن را نابود نکنیم.
فردا با خود تبر به همراه نبریم!
هر بار که یک درخت قطع میشود یک دشت پژمرده و نابود میشود، قسمتی از روح زمین نیز از بین می رود.
نگذاریم کر شویم و صدای فریاد طبیعت را نشنویم.
چرا نمی خواهیم درک کنیم که طبیعت زنده است و او نیز مانند ما درد دارد!
دست در دست هم دهیم به مهر
زندگی را به این سرزمین بازگردانیم. و چگونگی همزیستی با طبیعت را بیاموزیم.
فردا باخود تبر به همراه نبریم.
هنوز دیر نشده ، هنوز می توانیم با طبیعت صلح کنیم و به آغوش مادر و وطن بزرگوارمان طبیعت برگردیم و به آن زندگی ها دهیم.
فردا با خود تبر به همراه نبریم!
انتهای پیام/
